Daar gaan we dan ! - 28 JUNI 2013 – VERTREK
Naar goede gewoonte vertrekken we meteen na de laatste schooldag.
Yves' grootmoeder was net op de gezegende leeftijd van 91 jaar overleden en de begrafenis ging door op deze
ochtend. Na een snelle koffietafel vertrekken we tegen 14 uur naar huis waar Aelis al vol spanning op ons wacht.
Milan was na schooltijd meteen doorgefietst naar zijn vriend Max en zou tegen vieren thuis zijn, dus alle tijd om de
laatste zaken op orde te brengen.
En ja hoor, iets later dan verwacht, vertrekken we dan om halfzes om meteen in de file terecht te komen.
Het kost ons anderhalf uur om bij een McDonalds in Houthalen te geraken. Maar we zetten wel onze traditie van
'frieten gaan eten voordat we op vakantie vertrekken' verder.
Nog eens anderhalf uur laten komen we toe in ons hotelletje-voor-één-nacht in Düsseldorf. We parkeren ons en
lopen gepakt en gezakt naar de ingang. Daar zien we een tiental vrouwenparkeerplaatsen. Aelis en mama vinden
Duitsland cool !
De volgende rij parkeerplaatsen is dan weer meer iets voor papa,vinden we.
De kindjes gaan nog even zwemmen maar staan al snel terug in de kamer.
Tegen 23 u vallen we uitgeteld in slaap, morgen om 4 u uit de veren. Het avontuur kan beginnen !
Naar goede gewoonte vertrekken we meteen na de laatste schooldag.
Yves' grootmoeder was net op de gezegende leeftijd van 91 jaar overleden en de begrafenis ging door op deze
ochtend. Na een snelle koffietafel vertrekken we tegen 14 uur naar huis waar Aelis al vol spanning op ons wacht.
Milan was na schooltijd meteen doorgefietst naar zijn vriend Max en zou tegen vieren thuis zijn, dus alle tijd om de
laatste zaken op orde te brengen.
En ja hoor, iets later dan verwacht, vertrekken we dan om halfzes om meteen in de file terecht te komen.
Het kost ons anderhalf uur om bij een McDonalds in Houthalen te geraken. Maar we zetten wel onze traditie van
'frieten gaan eten voordat we op vakantie vertrekken' verder.
Nog eens anderhalf uur laten komen we toe in ons hotelletje-voor-één-nacht in Düsseldorf. We parkeren ons en
lopen gepakt en gezakt naar de ingang. Daar zien we een tiental vrouwenparkeerplaatsen. Aelis en mama vinden
Duitsland cool !
De volgende rij parkeerplaatsen is dan weer meer iets voor papa,vinden we.
De kindjes gaan nog even zwemmen maar staan al snel terug in de kamer.
Tegen 23 u vallen we uitgeteld in slaap, morgen om 4 u uit de veren. Het avontuur kan beginnen !
DAG 2 - 29 juni 2013 - Ik spring op een vliegmachien
Het is een vroege start van een lange dag vol spanning.
Net wakker om vier uur en er komt een sms binnen. Gevoel van deja vue. Vorig jaar smste Jan ons ook op zo'n
onhebbelijk uur in de States. De Kerel was vergeten dat daar een uurverschil is.
Nu was het doelbewust. Yves' zus zit al de hele nacht in de auto naar de Provence en stuurt ons een 'goede vakantie
sms'.
In de gietende regen komen we op de parkeerplaats aan. Papa ontdekt dat zijn jas nog thuis ligt en omdat mama zo
vooruitziend is geweest om zowel een giletje als een sweater mee te nemen, moet ze haar sweater MET KAP aan papa
uitlenen. Die wil immers niet in een roos giletje rondlopen.
Vlug de transferbus op ... ware het niet dat die net voor onze ogen
vertrekt. 20 minuten wachten in de pletsende regen op de volgende
bus.
Eindelijk aangekomen op de luchthaven; inchecken en ontbijten
(36 euro voor ons vieren aub, dat we maar snel in de Ponderosa
zitten)
Eerste vlucht: Dusseldorf - London, 1u30
Aelis en mama hebben het super getroffen. Ze zitten naast een
geweldige snurker. Die snurkt van de eerste tot de laatste minuut.
Het gaat wel heel melodieus met hoogtes en laagtes en iedereen rondom ons krijgt het op z'n zenuwen van de man die
natuurlijk als papa van Aelis wordt aanzien. Papa en Milan zitten in de zeteltjes ervoor lekker te gniffelen.
Wanneer de stewardessen met de drank rondkomen en Snurkie 'orangejuice' vraagt, kan iedereen wel heel hard gillen
'geef hem twee kopjes koffie'
Tweede vlucht: London - New York, 7u40
Bij het aanschuiven voor de volgende vlucht kunnen de kindjes zich uitleven op
een piano.
Op deze vlucht met American Airlines gelukkig geen geluidsoverlast meer maar het is wel koud ! Dus daarom had mama
een extra sweater mee, goh ...
Wel enkele uurtjes slaap kunnen inhalen.
En dan de laatste etappe. New York - Miami, 3u.
Bij aankomst in Miami mogen de kinderen een auto uitkiezen.
Het wordt een Ford Escape en daar gaan we dan !
Een kort ritje naar het hotel. Snel een berichtje naar het thuisfront
sturen zodat ze weten dat we goed zijn aangekomen en dan ons bedje
in want het is 4 uur 's ochtends voor ons.
Het is een vroege start van een lange dag vol spanning.
Net wakker om vier uur en er komt een sms binnen. Gevoel van deja vue. Vorig jaar smste Jan ons ook op zo'n
onhebbelijk uur in de States. De Kerel was vergeten dat daar een uurverschil is.
Nu was het doelbewust. Yves' zus zit al de hele nacht in de auto naar de Provence en stuurt ons een 'goede vakantie
sms'.
In de gietende regen komen we op de parkeerplaats aan. Papa ontdekt dat zijn jas nog thuis ligt en omdat mama zo
vooruitziend is geweest om zowel een giletje als een sweater mee te nemen, moet ze haar sweater MET KAP aan papa
uitlenen. Die wil immers niet in een roos giletje rondlopen.
Vlug de transferbus op ... ware het niet dat die net voor onze ogen
vertrekt. 20 minuten wachten in de pletsende regen op de volgende
bus.
Eindelijk aangekomen op de luchthaven; inchecken en ontbijten
(36 euro voor ons vieren aub, dat we maar snel in de Ponderosa
zitten)
Eerste vlucht: Dusseldorf - London, 1u30
Aelis en mama hebben het super getroffen. Ze zitten naast een
geweldige snurker. Die snurkt van de eerste tot de laatste minuut.
Het gaat wel heel melodieus met hoogtes en laagtes en iedereen rondom ons krijgt het op z'n zenuwen van de man die
natuurlijk als papa van Aelis wordt aanzien. Papa en Milan zitten in de zeteltjes ervoor lekker te gniffelen.
Wanneer de stewardessen met de drank rondkomen en Snurkie 'orangejuice' vraagt, kan iedereen wel heel hard gillen
'geef hem twee kopjes koffie'
Tweede vlucht: London - New York, 7u40
Bij het aanschuiven voor de volgende vlucht kunnen de kindjes zich uitleven op
een piano.
Op deze vlucht met American Airlines gelukkig geen geluidsoverlast meer maar het is wel koud ! Dus daarom had mama
een extra sweater mee, goh ...
Wel enkele uurtjes slaap kunnen inhalen.
En dan de laatste etappe. New York - Miami, 3u.
Bij aankomst in Miami mogen de kinderen een auto uitkiezen.
Het wordt een Ford Escape en daar gaan we dan !
Een kort ritje naar het hotel. Snel een berichtje naar het thuisfront
sturen zodat ze weten dat we goed zijn aangekomen en dan ons bedje
in want het is 4 uur 's ochtends voor ons.
