DAG  17 - 17 JULI 2010 – JASPER NATIONAL PARK
Yves is lief voor ons vandaag: we mogen tot halfacht slapen ! De kinderen hebben het moeilijk om wakker te worden,
maar toch verschijnt die eerste hartverwarmende glimlach snel.
We doen het langzaam aan en zijn pas om 9.45 u onderweg. Nog maar net in Jasper aangekomen, ontdekken we ons  
eerste ‘baashert’, zo genoemd door de kinderen omdat het een gewei draagt en bijgevolg ‘de baas’ is.  
Onze eerste stop is Maligne Canyon.
We rijden door naar Medicine Lake en dit meer krijgt onze volle aandacht. De mooie groene kleur, het adembenemende
landschap, een fraai uitzichtpunt.
Het meer staat in de winter leeg doordat het water wegstroomt via ondergrondse gangen. In de zomer blijft het water
staan. Een mogelijke verklaring voor dit vreemde fenomeen is volgens wetenschappers dat de druk van het water op
een bepaald moment zodanig groot wordt zodat  de onderaardse gangen ‘opengaan’.
Volgens de Indianen is het magie, vandaar de naam want ‘medicine’ betekent ‘magie’ in het Indiaans.
We lunchen terwijl we uitkijken op dit mooie stukje natuur.
En dan rijden we door, speurend naar wildlife. Er zouden cariboes rondlopen maar die zien we nergens. En dan …
zien we onze derde beer in drie dagen ! En wat voor één. Het is een hele grote zwarte beer die het wegje volgt dat naar
een parkeerplaats leidt.  Er staan heel veel mensen op deze parking. Een aanwezige parkwachter fluit op de mensen
om ze aan te manen de parkeerplaats te verlaten want de beer komt  te dichtbij. Door het gefluit schrikt de beer en
keert hij om. Maar dan bedenkt hij zich en komt hij alsnog onze richting uit.
Velen beginnen in paniek te lopen en dat moet je net niet doen want dan denkt de beer dat je een gemakkelijke prooi
bent. Dus begint die beer ook te rennen ! Nu breekt de paniek pas goed uit.  De parkwachter vuurt een
waarschuwingsschot af waarna de beer het bos in vlucht.. Dit was spannend !
Terug naar reisplan
Verder naar vervolg dag 17